«شیخ مفید» عالم و فقیه قرن سوم و چهارم هجری، در واپسین روزهای زندگی خود، در محل تبعیدش، خاطرات 69 ساله اش را از کودکی تا حال مرور می کند. «محمد بن نعمان» ملقب به «شیخ مفید» در دورانی به دنیا می آید که امیران آل بویه جهت ایجاد یک حکومت مقتدر و متمرکز و تضعیف عباسیان، بغداد را پایتخت قرار داده اند و اختلافات قومی و مذهبی بین ایرانیان و اعراب شدت گرفته است. او مورد لطف و عنایت ویژه امام غائب (ع) قرار گرفته و رهبری علویان و شیعیان را به عهده می گیرد و با کمک «عضدالدوله دیلمی» اولین مدرسه طلاب را بنیان می گذارد و به ترویج فقه و علم الهیات می پردازد. با مرگ «عضدالدوله» و سازش عباسیان با ترکان غزنوی و امرای بویه، کلاسهای شیخ تعطیل و از رفتن او به منبر نیز جلوگیری می شود. «شیخ» را به عکبری تبعید می کنند تا او را در فرصت مناسبی به قتل برسانند...
